Ding 22 en 23

Er is heel wat afgemopperd rond 23 dingen; waar deden we het voor?? Geen doel gesteld, dat zou niet goed gaan. Maar voor mezelf vind ik het toch wel een succesje, want al was ik best van veel dingen op de hoogte, en gebruikte ik zelf een aantal web 2.0 opties, ik zag het niet als wezenlijk onderdeel van het Mediacentrum en niet als wezenlijk voor mijn werk als informatiebemiddelaar. En ook al heb ik mijn bedenkingen geuit in mijn blogs, ik ben volledig overtuigd dat, ook wij als hogeschoolbibliotheek, naar onze klanten toe moeten en niet moeten verwachten dat de klanten wel naar ons toekomen.

De noodzakelijkheid van web 2.0 is wat mij betreft op te splitsen:

1. noodzaak voor het Mediacentrum: daar zijn waar onze klant is. Niet verwachten dat de klant ons opzoekt voor ons geweldige aanbod aan producten en diensten. Nee, na deze cursus ben ik overtuigd dat het idee dat ik had geopperd om actuele rapporten met gebruik van een wiki op onze infosite te plaaten niet zal aanslaan. De klant gaat daar echt niet kijken. Dat moet anders. We moeten zorgen dat we zichtbaar zijn voor onze Caspers en onze Vera's.

Als Mediacentrum lijken wij de laatste jaren een beweging tegen de draad in hebben gemaakt: van zichtbaar en toegankelijk van onzichtbaar tot weggestopt achter okergele buttons, niet zichtbaar voor de buitenwereld en zelfs moeilijk te vinden voor onze eigen mensen.

2. noodzaak voor docenten en studenten om gebruik te maken van de mogelijkheden van web 2.0. Hier zie ik wat mezelf betreft de grootste rol. De inhoud die Valeria en ik nu aan het samenstellen zijn voor het nieuwe informatievaardighedeninstrument zal naast oeroude items als zoekvraag, trefwoorden e.d. ook gaan over RSS, social bookmarks, vervaardigen en delen van (boeken)lijsten, alerts ... En dan niet als een leuk extraatje, maar als noodzaak om bij de overload aan informatie controle te houden, up to date te blijven.

Mijn leerstijl is afgelopen maanden weer behoorlijk inzichtelijk geworden: ongeduldig, kort door de bocht, deadlines ... Maar ik ga, net als de allerleukste blogger onder ons, voor diploma B. Wie weet maken we samen nog een keer een bommetje in het diepe ...